Δευτέρα 29 Ιουνίου 2020

Δύο Σκύλοι.... Μία Ιστορία

Για τον πιό πιστό φίλο του Ανθρώπου, πολλά έχουν γραφτεί... και από ότι φαίνεται πολλά θα γραφτούν ακόμα. Ακολουθούν δύο ιστορίες, για τον καλύτερο και πιστότερό μας φίλο: τον σκύλο μας. Διαβάστε με προσοχή, έχουν ενδιαφέρον...

ΙΣΤΟΡIΑ ΠΡΩΤΗ: Ο "Διάσημος" Hatsiκo

Ο Χατσίκο ήταν ένας λευκός σκύλος, της Ιαπωνικής ράτσας "Ακίτα". Γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1923 στην πόλη Odate της Ιαπωνίας. Τον Ιανουάριο του 1924, όταν ο Χατσίκο ήταν δυο μηνών αγοράστηκε από τον Δρ Εΐζαμπούρο Ουένο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Ο Δρ. Ουένο κατοικούσε στα περίχωρα της πόλης και χρησιμοποιούσε καθημερινά το τρένο για να φτάσει στο Πανεπιστήμιο.
Ο Χατσίκο μεγάλωσε σαν μέλος της οικογένειας και συντρόφευε τον καθηγητή όχι μόνο στους περιπάτους του αλλά και στη διαδρομή προς το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης κάθε πρωί όπου και περίμενε την επιστροφή του αφεντικού του το απόγευμα. Τον Μάιο του 1925, όταν ο Χατσίκο ήταν μόλις 18 μηνών, ο Δρ. Ουένο πέθανε στο Πανεπιστήμιο από καρδιακό επεισόδιο.
Μετά το θάνατο του καθηγητή, ο Χατσίκο υιοθετήθηκε από συγγενείς της οικογένειας. Ξαναγυρνούσε όμως κάθε πρωί στο σταθμό και περίμενε μέχρι το απόγευμα ψάχνοντας απεγνωσμένα για τον σύντροφό του. Αυτό συνεχιζόταν καθημερινά για επτά (7) ακόμα χρόνια!!!.
Η ιστορία του δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του Τόκιο το 1932, από ένα νεαρό δημοσιογράφο που έμαθε την Ιστορία του σκύλου και άγγιξε τις καρδιές όλων. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη και η συναισθηματική φόρτιση ακόμα μεγαλύτερη. Έτσι Τον Απρίλιο του 1934, και όταν ακόμα ο Χατσίκο ζούσε, στήθηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό το μπρούτζινο άγαλμά του. Ο Χατσίκο έγινε το ζωντανό σύμβολο της απόλυτης αφοσίωσης.
Έτσι όταν ο Χατσίκο πέθανε το 1935 σε ηλικία 12 ετών και το νέο του θανάτου του έγινε γνωστό, ο σταθμός κατακλύστηκε από κόσμο και το άγαλμά του σκεπάστηκε από λουλούδια.

Η ιστορία του Χατσίκο, παρακίνησε τον σκηνοθέτη Lasse Hallstrom το 2009 να γυρίσει την ταινία "Hachiko" - A Dog's Story με πρωταγωνιστή τον Richard Gere. Η ταινία αποτελεί Remake παλαιότερης Ιαπωνικής ταινίας με το ίδιο θέμα.

"Hachiko" - A Dog's Story (2009)


ΙΣΤΟΡIΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: Ο "Άσημος" Leao

Ο Λεάο είναι ένας κοπρίτης (όχι του Πάγκαλου!), μπάσταρδος, αγνώστου ράτσας. Γεννήθηκε στην Βραζιλία, άγνωστο πότε, ένας σκύλος προλετάριος. Είναι όμως όπως και ο Χατσίκο, ένα ακόμα σύμβολο αφοσίωσης στην ζωή και στον θάνατο.

Παραμένει φρουρός εδώ και έξη μέρες πάνω από τάφο της αφεντικίνας του Κριστίνας Μαρία Σεζάριο Σαντάνα, η οποία έχασε την ζωή της στην πόλη Τερεσόπολις του Ρίο ντε Τζανέϊρο στην Βραζιλία, θύμα των πρόσφατων καταστροφικών πλυμμηρών που έπληξαν την περιοχή.

Εν μέσω των συνεργείων των ομάδων διάσωσης, των ανοιγμένων τάφων που γεμίζουν πτώματα, στέκεται ακοίμητος φρουρός και σύντροφος, τιμώντας τις "Θείες Γραφές" ένος παράξενου Θρησκευτικού όρκου. Σαν αυτόν που δίνουν οι νιόπαντροι: "Μαζί στην Ζωή και στον Θάνατο"

Και η Ιστορία συνεχίζεται...

ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Η ανάγκη για επικοινωνία γέννησε την ιδέα για την δημιουργία ενός Ιστοχώρου, μέσα από την δυνατότητα που προσφέρει απλόχερα το Διαδίκτυο.
Αποτελεί μόνο ένα μέσο να εκφράσω, να αποτυπώσω και να κοινοποιήσω μερικές σκέψεις, ενδιαφέροντα και προβληματισμούς μου.
Αχιλλέας

Γελοιογραφία του Γιάννη Δράκου ("Dranis")

Όσα Έμαθα...

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη....

Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Back to TOP  

Back to TOP