Η Παιδεία στην "Εντατική"!!!!!

Η κατάσταση που βρίσκεται η Ανώτατη Παιδεία είναι εξαιρετικά κρίσιμη και πρέπει να γίνουν πραγματικά μεγάλες, αντισυμβατικές και ρηξικέλευθες τομές για την σωτηρία της δύσμοιρης Ανώτατης Παιδείας, που βρίσκεται στην "εντατική", ψυχορραγεί εδώ και χρόνια και ετοιμάζεται να εκπνεύσει αβοήθητη. Μία λύση θα μπορούσε να είναι, πέρα των όποιων Θεσμικών παρεμβάσεων, η δραστική αύξηση της Χρηματοδότησης που αποτελούσε και κοινωνικό αίτημα τόσων και τόσων γενεών. Όμως στα δύσκολα χρόνια που βιώνουμε, με το υπέρογκο Δημόσιο Χρέος και τα Μνημόνια, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Υπάρχουν άλλωστε τόσες άλλες κοινωνικές ανάγκες όπως το Κοινωνικό Κράτος που έχει διαλυθεί, το Συνταξιοδοτικό, η ανεργία, το κατώτατο ημερομίσθιο, τα οικογενειακά επιδόματα, η Υγεία. Επομένως θα πρέπει να στραφούμε σε άλλες πιο δόκιμες λύσεις:
1) Τη μείωση του αριθμού των εισακτέων κατά 50%. Έχουμε πληθωρική παραγωγή Πτυχιούχων (ποσοστιαία την μεγαλύτερη στην Ευρώπη σε σχέση με τον πληθυσμό και τις ανάγκες της Οικονομίας μας), με υποβαθμισμένα Πτυχία, ελλειπείς επιστημονικές γνώσεις και το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων και υποαπασχολούμενων.
2) Τη μείωση, συρρίκνωση και συγχώνευση των Πανεπιστημιακών Σχολών δραστικά. Διαθέτουμε υπερπληθώρα Καθηγητών, Λεκτόρων και κάθε είδους παρατρεχάμενων, που απομυζούν Εθνικούς Πόρους χωρίς να προσφέρουν τίποτα. Τμήματα χωρίς αντικείμενο, με "πιασάρικους" τίτλους και μηδενική προσφορά.
3) Και τώρα τα δύσκολα!!! Την αποδοχή λειτουργίας "Ιδιωτικών Πανεπιστημίων". Έτσι ή αλλιώς όλα τα υπάρχοντα σήμερα "Σκατοκολλέγια" (συγχωρείστε μου την έκφραση), βάσει των οδηγιών των Βρυξελλών και στα πλαίσια την Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης(;), με ταχύτατους ρυθμούς αναγνωρίζονται σαν ισότιμα. Και...
4. Η Θέσπιση Διδάκτρων στα Α.Ε.Ι Το ξέρω ότι και μόνο η εκστόμιση αυτής της ιδέας θα εγείρει αντιδράσεις αλλά είναι μία λύση που θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά.

Μη βιαστείτε να βγάλετε κρίση. Διαβάστε την ανάρτηση και σκεφθείτε, με ανοικτά μυαλά και καλοπροαίρετη διάθεση. Κίνητρο για την δημοσιοποίηση των σκέψεών μου είναι και το παρακάτω άρθρο, του καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Θεόδωρου Λιανού στο "Βήμα". Το παραθέτω αυτούσιο:

Η ώρα των διδάκτρων Διάβασα το κείμενο διαβούλευσης «Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Παιδεία» που παρουσίασε η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου. Το γεγονός ότι οι καθηγητικές και φοιτητικές συντεχνίες το καταδίκασαν αμέσως δείχνει ότι οι προτάσεις που παρέχονται στο κείμενο αυτό είναι σοβαρές και προς τη σωστή κατεύθυνση. Και πράγματι είναι. Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στον πειρασμό να διατυπώσω μια γενική παρατήρηση που μπορεί να είναι χρήσιμη στις μελλοντικές συζητήσεις. Η φιλοσοφία των προτάσεων βασίζεται σε μια διοικητική αντίληψη για τη λειτουργία του Πανεπιστημίου και αυτό μπορεί να είναι πηγή σοβαρών δυσχερειών αν οι προτάσεις γίνουν νόμος. Οι ανθρώπινες κοινότητες βασίζονται στην ύπαρξη κινήτρων και οι διοικητικοί περιορισμοί επιβάλλονται για να προστατεύσουν το άτομο από αυθαιρεσίες παρέχοντας αντικίνητρα για ορισμένες ενέργειες. Η άθλια κατάσταση του ελληνικού πανεπιστημίου οφείλεται ακριβώς στην έλλειψη κατάλληλων κινήτρων και αντικινήτρων. Η δομή των κινήτρων και αντικινήτρων και τα ατομικά συμφέροντα είναι τέτοια που οδηγούν στην παρακμή του Πανεπιστημίου. Το ελληνικό πανεπιστήμιο σχεδόν κυριαρχείται από δύο ομάδες ατόμων. Μια ομάδα μωροφιλόδοξων και κομπιναδόρων καθηγητών, εν πολλοίς αγραμμάτων, οι οποίοι συνεργάζονται, υποστηρίζονται ή ανέχονται τις κομματικές φοιτητικές οργανώσεις με σκοπό την ικανοποίηση προσωπικών επιδιώξεων. Η άλλη ομάδα αποτελείται από τις διάφορες κομματικές φοιτητικές οργανώσεις που αδιαφορούν πλήρως για το πανεπιστήμιο, δεδομένου ότι αυτοί θα σταδιοδρομήσουν στα κόμματα εφόσον επιδείξουν αρκετά σημαντικό καταστροφικό έργο και θα συνεχίσουν την καταστροφή από άλλα πόστα. Οι ομάδες αυτές δεν εξουδετερώνονται με διοικητικά μέτρα. Χρειάζεται ένα μέσον, ένα όργανο, που θα τους αφαιρεί τη δύναμη. Και αυτό είναι η πληρωμή διδάκτρων για κάθε μάθημα. Το σημερινό σύστημα της δωρεάν εκπαίδευσης έχει χρεοκοπήσει. Σκεφθείτε ένα νέο σύστημα που οι πλούσιοι θα πληρώνουν δίδακτρα με τα οποία θα παρέχονται υποτροφίες στους φτωχούς. Ενα τέτοιο σύστημα όχι μόνο είναι δικαιότερο από το ισχύον αλλά παρέχει και τα σωστά κίνητρα και αντικίνητρα. Κίνητρο στους μεν για μελέτη ώστε να διατηρούν την υποτροφία, κίνητρο είναι δε για μελέτες για να μη διαιωνίζουν τη φοιτητική τους ιδιότητα. Ενα τέτοιο σύστημα διδάκτρων με παράλληλη κατάργηση του αίσχους των δωρεάν συγγραμμάτων είναι βέβαιον ότι θα αφυπνίσει και θα ενεργοποιήσει τη μεγάλη μάζα των φοιτητών και θα εξαφανίσει ή τουλάχιστον θα περιορίσει τις κομματικές φοιτητικές οργανώσεις. Η εισαγωγή διδάκτρων θα επηρεάσει και τους καθηγητές. Ο φοιτητής που πληρώνει δίδακτρα έχει απαιτήσεις, θέλει τον καθηγητή παρόντα και όχι «ιπτάμενο», θέλει καλή διδασκαλία και καλό σύγγραμμα. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι νοιαζόμαστε για ό,τι πληρώνουμε και αδιαφορούμε για ό,τι μας προσφέρεται δωρεάν. Δεν υπαινίσσομαι ότι η εισαγωγή διδάκτρων θα λύσει όλα τα προβλήματα αλλά χωρίς δίδακτρα ή και άλλους οικονομικούς περιορισμούς το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να μπει σε σωστό δρόμο. Οσο οι ΚΝίτες, ΠΑΣΠίτες και ΔΑΠίτες και άλλες κομματικές παρατάξεις αλωνίζουν ατιμωρητί, το Πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να δει προκοπή. Η εμπειρία έχει δείξει ότι τα οικονομικά κίνητρα είναι πάντοτε αποτελεσματικά. Αντίθετα, τα διοικητικά μέτρα τείνουν να πολλαπλασιάζονται και να ατονούν. Η επιβολή διδάκτρων είναι βέβαιον ότι θα αποδώσει και θα φέρει τάξη στα πανεπιστήμια. Θεόδωρος Π. Λιανός

Εν Κατακλείδι

Η Θέσπιση των Διδάκτρων στα Α.Ε.Ι θα ομαλοποιήσει, θα εξυγιάνει και θα λύσει μακροχρόνια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και θα δυναμώσει την αυτοτέλεια των Ιδρυμάτων. Ενδεικτικά θα βοηθηθεί:

1. Η Χρηματοδότηση των Α.Ε.Ι και η αξιοποίηση των πόρων σε Ερευνητικά και Προγράμματα μεταπτυχιακής εκπαίδευσης. 2. Η αύξηση της ατομικής ευθύνης των φοιτητών για το πρόγραμμα σπουδών, την ποιότητα της γνώσης, την εύρρυθμη λειτουργία και οργάνωση των Ιδρυμάτων. 3. Η μείωση των μακροχρονίων σπουδαζόντων φοιτητών. 4. Ο αυξανόμενος έλεγχος στην "Καθηγητική Αυθαιρεσία" και η διαφάνεια στην επιλογή και αξιολόγηση των διδασκόντων. 5. Η ψαλίδιση των Κομματικών παρεμβάσεων και η καθοδήγηση του Φοιτητικού Κινήματος.

Η κοινωνική ευαισθησία και ταξική αλληλεγγύη μπορεί να αξιοποιηθεί με νόμους και θεσμούς με ουσιαστικό περιεχόμενο, όπως:

- Η επιστροφή του συνόλου των Διδάκτρων σε οικονομικά αδύνατους και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες μέσα από την Φορολογία Εισοδήματος (με περιορισμό: τα έτη σπουδών + 1 έτος). - Η υποτροφία για το σύνολο της διάρκειας της Ανώτατης Εκπαίδευσης στους αριστούχους και τους οικονομικά και κοινωνικά αδύναμους. Η αύξηση των μεταπτυχιακών υποτροφιών. Ιδέες και προτάσεις υπάρχουν πολλές και φυσικά θα υπάρχουν και άλλες σημαντικές που μου διαφεύγουν. Πρέπει όμως να δείξουμε σιβαρότητα και υπευθυνότητα και να ανοίξουμε τον διάλογο, και όχι να αναλωνόμαστε σε στείρες αντιπαραθέσεις και αρνητισμό. Δυστυχώς οι Καιροί είναι δύσκολοι, η Παιδεία σε κρίσιμο στάδιο και ο χρόνος της απάθειας και ανοχής έχει τελειώσει....